Click to set custom HTML
Αναρχισμός και Θράκη
Αν δεν εξετάσουμε την περίπτωση της Ουκρανίας εναντίον του κομμουνισμού και τη περίπτωση της Ισπανίας εναντίον της χούντας, δεν μπορούμε να διανοηθούμε ένα πλαίσιο αναρχισμού που να αφορά τη Θράκη. Έχουμε την εντύπωση ότι οι πατριώτες δεν μπορούν παρά να είναι εθνικόφρονες. Στην πραγματικότητα, η ιστορία μάς διδάσκει ότι ο αναρχισμός εμπεριέχει φυσιολογικά στοιχεία πατριωτισμού. Η δυσκολία μας προέρχεται από την ταύτιση των εννοιών της πατρίδας και του κράτους. Επιπλέον, έχουμε την εντύπωση στον ελληνικό χώρο ότι ο αναρχισμός είναι εναντίον της τάξης, η οποία είναι ένα τρομερό σφάλμα που δεν δίνει σημασία ούτε και στον κύκλο του αναρχισμού που σημαίνει Ordre, δηλαδή τάξη. Πιο συγκεκριμένα, ο Joseph Proudhon γράφει ότι ο αναρχισμός είναι τάξη δίχως κράτος. Για το αρχικό πρόβλημα της ταύτισης αρκεί να θυμηθούμε ότι το κράτος είναι θεσμικό, ενώ η πατρίδα είναι ανθρώπινη, για να αντιληφθούμε ότι η διαφορά κάνει τη διαφορά. Δίχως αυτά τα δομικά στοιχεία στο μυαλό μας, έχουμε την εντύπωση ότι μόνο οι ακροδεξιοί ασχολούνται πραγματικά με το πρόβλημα της Θράκης, το οποίο μετατρέπεται λανθασμένα σε εθνικιστικό θέμα. Επιπλέον, θεωρούμε ότι αυτή η απασχόληση εμπεριέχει και ρατσιστικά στοιχεία εναντίον των Τούρκων. Για αυτούς τους λόγους πολλοί δεν ασχολούνται με τη Θράκη για να μην τους στιγματίσει η κοινωνία. Αυτό το επιχείρημα δεν είναι μόνο γελοίο, διότι, όπως λέγεται στη Γαλλία, το γελοίο δεν σκοτώνει, είναι τρομακτικό διότι αφήνουμε τη Θράκη να πεθαίνει λόγω πολιτικής αντίληψης. Το θέμα της Θράκης πριν μετατραπεί σε θρακικό, αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Κι ο αναρχισμός ακόμα δεν μπορεί να παραμείνει αδιάφορος. Ο Mustapha Kemal είναι ένας γενοκτόνος για την ανθρωπότητα όπως ήταν ο Hitler και ο Stalin. Δεν υπάρχει καμιά ουσιαστική διαφορά και αυτό είναι που πρέπει να μας αφορά. Το να είναι Τούρκος, Γερμανός ή Ρώσος, δεν έχει σημασία. Το πρόβλημα είναι ο κεμαλισμός, ο ναζισμός κι ο σταλινισμός. Στη Θράκη, δεν πρέπει να μας απασχολεί ο λαός, αλλά οι θεσμοί, διότι πάνω σε αυτούς βασίζεται η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας. Παραδείγματος χάριν ποιος είναι ο λόγος ύπαρξης ενός προξενείου στην Κομοτηνή, αφού μιλάμε για Έλληνες πολίτες. Οι Τουρκογενείς, οι Πομάκοι κι οι Τσιγγάνοι είναι όλοι Έλληνες πολίτες και πρέπει να τους προστατέψουμε με τον ίδιο τρόπο. Το πλαίσιο δεν είναι ούτε θεσμικό, ούτε κομματικό, αλλά ανθρώπινο και μόνο. Δεν μπορεί, λοιπόν, ένας στοχαστής του αναρχισμού να μη νιώθει ότι το πρέπον είναι να υπερασπισθεί τη Θράκη. Κι αν φοβάται να τον θεωρήσουν ακροδεξιό για αυτό το λόγο, τότε είναι άξιος της μοίρας του και μόνο. Χρησιμοποιούμε αυτό το ακραίο παράδειγμα, για να αποδείξουμε ότι η θεωρία της κομματικής προσέγγισης με τις εθνικιστικές τάσεις, είναι εσφαλμένη. Αυτό αποδεικνύει το κριτήριο του Karl Popper.
Ν. Λυγερός
Ν. Λυγερός
Ηττημένα μυαλά
Υποβλήθηκε από antibaro την Τρί, 17/05/2011 - 19:22.
Ηττημένα μυαλά. Άνθρωποι που ξεκινούν με ηττοπάθεια και εκ των προτέρων διάθεση υποταγής στις απαιτήσεις κάθε ξένης χώρας ή κάθε διεθνούς οργανισμού. Η ορολογία δεν είναι δική μου. Την δανείζομαι από τον εξαίρετο Κύπριο δημοσιογράφο Λάζαρο Μαύρο, τον οποίο διαβάζω κάθε μέρα μέσω διαδικτύου στην εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ της Λευκωσίας ( www.simerini.com). Τους βλέπουμε καθημερινά στη ελληνική κοινωνία. Πολιτικοί, αρθρογράφοι, πανεπιστημιακοί που μας καλούν να τα παραχωρήσουμε όλα, να χάσουμε κάθε αίσθηση αξιοπρέπειας, να ασεβήσουμε απέναντι στο παρελθόν και στο μέλλον του Έθνους μας. Άνθρωποι που δεν πιστεύουν στον Ελληνισμό και στην ιστορία του, που θα προτιμούσαν να μην είναι ανεξάρτητη η Ελλάδα, αλλά να είναι πολιτικά και στρατιωτικά υποτελής σε ξένες δυνάμεις.
Δεν είναι πολλά τα ηττημένα μυαλά στην πατρίδα μας. Αλλά έχουν τον τρόπο να θορυβούν και να προβάλλονται από τα ΜΜΕ. Ξεκινούν με το δεδομένο ότι κάθε μάχη, κάθε διαπραγμάτευση, είναι χαμένη και ότι θα πρέπει να αποδεχθούμε μοιρολατρικά τις εθνικές υποχωρήσεις. Προσπαθούν να αλλοιώσουν την ιστορία μας για να μην διδάσκονται ατ ελληνόπουλα τον ηρωισμό, την αυτοθυσία, την αγωνιστικότητα. Χλευάζουν όποιον ζητεί να διεκδικήσουμε τα εθνικά συμφέροντα και προβάλλουν χίλια δυο φανταστικά εμπόδια για να μην προστατεύσουμε τα εθνικά δίκαια.
Τα ηττημένα μυαλά μάς οδήγησαν σε μία κακίστη συμφωνία με τους δανειστές μας, την περίφημη τρόικα. Η Ελλάς δεν διαπραγματεύθηκε ουσιαστικά το Μνημόνιο. Παρεδόθη άνευ όρων –αλλά μετά πολλών φόρων. Αντιθέτως στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία δεν επικράτησαν τα ηττημένα μυαλά, αλλά οι μαχητικές διάνοιες και τα αισθήματα εθνικής αξιοπρέπειας. Ἐτσι, λοιπόν, η Ιρλανδία κατόρθωσε:
Να διατηρήσει χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές.
Να αυξήσει το ελάχιστο ωρομίσθιο, επαναφέροντάς το στην εποχή προ του Μνημονίου.
Να μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές για τους χαμηλόμισθους.
Το 2011 η ανάπτυξη θα επιστρέψει για την ιρλανδική οικονομία μετά από τρία χρόνια ύφεσης.
Από την πλευρά της η Πορτογαλία διαπραγματεύθηκε με πυγή και με το κεφάλι ψηλά και επέτυχε:
Να μην καταργηθεί ο 13ος και 14ος μισθός
Και να μην μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις κάτω των 1500 ΕΥΡΩ.
Είδαμε μάλιστα στην τηλεόραση τον Σοσιαλιστή υπηρεσιακό Πρωθυπουργό της Πορτογαλίας κ. Σόκρατες να ειρωνεύεται την Ελλάδα για τα ηττημένα μυαλά της, λέγοντας ότι η χώρα του κατόρθωσε να περισώσει πολύ περισσότερα κοινωνικά δικαιώματα απ’ όσα οι Έλληνες.
Τα ηττημένα μυαλά αρθρογραφούν τον τελευταίο καιρό επιμόνως κατά της ανακηρύξεως της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Τη στιγμή που ακόμη και ξένες χώρες, όπως το Ισραήλ. αναγνωρίζουν ότι η ελληνική ΑΟΖ υπολογίζεται με βάση το Καστελλόριζο και εφάπτεται της Κυπριακής αντίστοιχης, το ελληνικό ΥΠΕΞ φοβάται μην κακοκαρδίσει την Άγκυρα. Για πρώτη φορά στη νεώτερη πολιτική ιστορία μας βλέπουμε ανοικτή επιστολή –διαμαρτυρία των διπλωματικών υπαλλήλων κατά των προϊσταμένων τους για τις ολιγωρίες στα εθνικά θέματα. Στη θαρραλέα επιστολή των επαγγελματιών διπλωματών, που έχουν τη γνώση, την εμπειρία και την αποστολή να στηρίζουν διεθνώς τις ελληνικές θέσεις, διαβάζουμε καταγγελίες για σκόπιμες υποχωρήσεις με πρόσχημα την οικονομική κρίση και το μνημόνιο. Και διερωτώμεθα: Μήπως τελικά το Μνημόνιο λειτουργεί ως βολικό πρόσχημα για τα ηττημένα μυαλά ώστε να διευκολύνει τον ενδοτισμό στα εθνικά μέτωπα;
Τα ηττημένα μυαλά κήρυτταν το 2002-2004 ότι πρέπει αμέσως οι Ελληνοκύπριοι να αποδεχθούν το Σχέδιο Ανάν διότι είναι η τελευταία ευκαιρία της Κύπρου. Απειλούσαν μάλιστα ότι σε περίπτωση απόρριψης θα θυμώσουν οι Ευρωπαίοι κατά της Κύπρου και ότι θα συμβούν διάφορα φοβερά. Τελικά με τη βοήθεια του Θεού, την παλληκαριά του Τάσσου Παπαδόπουλου και τη μαχητικότητα του 76% των Ελλήνων της Κύπρου το αντιδημοκρατικό σχέδιο απορρίφθηκε με δημοψήφισμα. Τα ηττημένα μυαλά διαψεύσθηκαν παταγωδώς. Η Κύπρος έγινε πλήρες μέλος της Ε.Ε. και ελέγχει σήμερα με το βέτο της την οποιαδήποτε τουρκική προσπάθεια για ένταξη Έτσι αποφεύχθηκε η νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής-κατοχής. Τα ηττημένα μυαλά δεν ζήτησαν συγγνώμην για όσα ανακριβή και εκφοβιστικά έλεγαν, αλλά τα γραπτά μένουν.
Στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων τα ηττημένα μυαλά καταβάλλουν εδώ και χρόνια εργώδεις προσπάθειες να μας πείσουν ότι η μάχη χάθηκε και ότι πρέπει να κάνουμε «αξιοπρεπή συμβιβασμό». Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχουν χαμένα εθνικά θέματα, όταν ένας λαός θέλει να επιμείνει και να προστατεύσει την ιστορία του και το μέλλον των παιδιών του. Τα ηττημένα μυαλά ουδέποτε διανοήθηκαν ότι μπορούμε να κερδίσουμε. Και όμως μέχρι τώρα έχουμε κατορθώσει για πρώτη φορά στα διεθνή χρονικά μία χώρα να εισέρχεται στον ΟΗΕ με όνομα διαφορετικό από αυτό που εκείνη θα ήθελε. ΦΥΡΟΜ και όχι Μακεδονία. Αν επιμέναμε στις δύο θετικές για μας αποφάσεις της Ευρ. Ένωσης, των Βρυξελλών του Δεκεμβρίου 1991 και της Λισσαβόνας του 1992, θα είχαμε ακόμη μεγαλύτερα οφέλη. Αλλά τα ηττημένα μυαλά που εμφιλοχωρούν σε όλους τους πολιτικούς και ιδεολογικούς χώρους, υπονόμευσαν τις διπλωματικές μας επιτυχίες. Ευτυχώς ο λαός μας πραγματοποίησε τα δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και το ένα των Αθηνών και εμπόδισε τα ηττημένα μυαλά να τα παραδώσουν όλα. Άλλωστε γιατί να υποχωρήσουμε μπροστά σε μία χώρα, η οποία μπορεί συντόμως να διασπασθεί μεταξύ Αλβανίας, Βουλγαρίας και Σερβίας;
Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων
Κ.Χ. 15.5.2011
Ηττημένα μυαλά. Άνθρωποι που ξεκινούν με ηττοπάθεια και εκ των προτέρων διάθεση υποταγής στις απαιτήσεις κάθε ξένης χώρας ή κάθε διεθνούς οργανισμού. Η ορολογία δεν είναι δική μου. Την δανείζομαι από τον εξαίρετο Κύπριο δημοσιογράφο Λάζαρο Μαύρο, τον οποίο διαβάζω κάθε μέρα μέσω διαδικτύου στην εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ της Λευκωσίας ( www.simerini.com). Τους βλέπουμε καθημερινά στη ελληνική κοινωνία. Πολιτικοί, αρθρογράφοι, πανεπιστημιακοί που μας καλούν να τα παραχωρήσουμε όλα, να χάσουμε κάθε αίσθηση αξιοπρέπειας, να ασεβήσουμε απέναντι στο παρελθόν και στο μέλλον του Έθνους μας. Άνθρωποι που δεν πιστεύουν στον Ελληνισμό και στην ιστορία του, που θα προτιμούσαν να μην είναι ανεξάρτητη η Ελλάδα, αλλά να είναι πολιτικά και στρατιωτικά υποτελής σε ξένες δυνάμεις.
Δεν είναι πολλά τα ηττημένα μυαλά στην πατρίδα μας. Αλλά έχουν τον τρόπο να θορυβούν και να προβάλλονται από τα ΜΜΕ. Ξεκινούν με το δεδομένο ότι κάθε μάχη, κάθε διαπραγμάτευση, είναι χαμένη και ότι θα πρέπει να αποδεχθούμε μοιρολατρικά τις εθνικές υποχωρήσεις. Προσπαθούν να αλλοιώσουν την ιστορία μας για να μην διδάσκονται ατ ελληνόπουλα τον ηρωισμό, την αυτοθυσία, την αγωνιστικότητα. Χλευάζουν όποιον ζητεί να διεκδικήσουμε τα εθνικά συμφέροντα και προβάλλουν χίλια δυο φανταστικά εμπόδια για να μην προστατεύσουμε τα εθνικά δίκαια.
Τα ηττημένα μυαλά μάς οδήγησαν σε μία κακίστη συμφωνία με τους δανειστές μας, την περίφημη τρόικα. Η Ελλάς δεν διαπραγματεύθηκε ουσιαστικά το Μνημόνιο. Παρεδόθη άνευ όρων –αλλά μετά πολλών φόρων. Αντιθέτως στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία δεν επικράτησαν τα ηττημένα μυαλά, αλλά οι μαχητικές διάνοιες και τα αισθήματα εθνικής αξιοπρέπειας. Ἐτσι, λοιπόν, η Ιρλανδία κατόρθωσε:
Να διατηρήσει χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές.
Να αυξήσει το ελάχιστο ωρομίσθιο, επαναφέροντάς το στην εποχή προ του Μνημονίου.
Να μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές για τους χαμηλόμισθους.
Το 2011 η ανάπτυξη θα επιστρέψει για την ιρλανδική οικονομία μετά από τρία χρόνια ύφεσης.
Από την πλευρά της η Πορτογαλία διαπραγματεύθηκε με πυγή και με το κεφάλι ψηλά και επέτυχε:
Να μην καταργηθεί ο 13ος και 14ος μισθός
Και να μην μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις κάτω των 1500 ΕΥΡΩ.
Είδαμε μάλιστα στην τηλεόραση τον Σοσιαλιστή υπηρεσιακό Πρωθυπουργό της Πορτογαλίας κ. Σόκρατες να ειρωνεύεται την Ελλάδα για τα ηττημένα μυαλά της, λέγοντας ότι η χώρα του κατόρθωσε να περισώσει πολύ περισσότερα κοινωνικά δικαιώματα απ’ όσα οι Έλληνες.
Τα ηττημένα μυαλά αρθρογραφούν τον τελευταίο καιρό επιμόνως κατά της ανακηρύξεως της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Τη στιγμή που ακόμη και ξένες χώρες, όπως το Ισραήλ. αναγνωρίζουν ότι η ελληνική ΑΟΖ υπολογίζεται με βάση το Καστελλόριζο και εφάπτεται της Κυπριακής αντίστοιχης, το ελληνικό ΥΠΕΞ φοβάται μην κακοκαρδίσει την Άγκυρα. Για πρώτη φορά στη νεώτερη πολιτική ιστορία μας βλέπουμε ανοικτή επιστολή –διαμαρτυρία των διπλωματικών υπαλλήλων κατά των προϊσταμένων τους για τις ολιγωρίες στα εθνικά θέματα. Στη θαρραλέα επιστολή των επαγγελματιών διπλωματών, που έχουν τη γνώση, την εμπειρία και την αποστολή να στηρίζουν διεθνώς τις ελληνικές θέσεις, διαβάζουμε καταγγελίες για σκόπιμες υποχωρήσεις με πρόσχημα την οικονομική κρίση και το μνημόνιο. Και διερωτώμεθα: Μήπως τελικά το Μνημόνιο λειτουργεί ως βολικό πρόσχημα για τα ηττημένα μυαλά ώστε να διευκολύνει τον ενδοτισμό στα εθνικά μέτωπα;
Τα ηττημένα μυαλά κήρυτταν το 2002-2004 ότι πρέπει αμέσως οι Ελληνοκύπριοι να αποδεχθούν το Σχέδιο Ανάν διότι είναι η τελευταία ευκαιρία της Κύπρου. Απειλούσαν μάλιστα ότι σε περίπτωση απόρριψης θα θυμώσουν οι Ευρωπαίοι κατά της Κύπρου και ότι θα συμβούν διάφορα φοβερά. Τελικά με τη βοήθεια του Θεού, την παλληκαριά του Τάσσου Παπαδόπουλου και τη μαχητικότητα του 76% των Ελλήνων της Κύπρου το αντιδημοκρατικό σχέδιο απορρίφθηκε με δημοψήφισμα. Τα ηττημένα μυαλά διαψεύσθηκαν παταγωδώς. Η Κύπρος έγινε πλήρες μέλος της Ε.Ε. και ελέγχει σήμερα με το βέτο της την οποιαδήποτε τουρκική προσπάθεια για ένταξη Έτσι αποφεύχθηκε η νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής-κατοχής. Τα ηττημένα μυαλά δεν ζήτησαν συγγνώμην για όσα ανακριβή και εκφοβιστικά έλεγαν, αλλά τα γραπτά μένουν.
Στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων τα ηττημένα μυαλά καταβάλλουν εδώ και χρόνια εργώδεις προσπάθειες να μας πείσουν ότι η μάχη χάθηκε και ότι πρέπει να κάνουμε «αξιοπρεπή συμβιβασμό». Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχουν χαμένα εθνικά θέματα, όταν ένας λαός θέλει να επιμείνει και να προστατεύσει την ιστορία του και το μέλλον των παιδιών του. Τα ηττημένα μυαλά ουδέποτε διανοήθηκαν ότι μπορούμε να κερδίσουμε. Και όμως μέχρι τώρα έχουμε κατορθώσει για πρώτη φορά στα διεθνή χρονικά μία χώρα να εισέρχεται στον ΟΗΕ με όνομα διαφορετικό από αυτό που εκείνη θα ήθελε. ΦΥΡΟΜ και όχι Μακεδονία. Αν επιμέναμε στις δύο θετικές για μας αποφάσεις της Ευρ. Ένωσης, των Βρυξελλών του Δεκεμβρίου 1991 και της Λισσαβόνας του 1992, θα είχαμε ακόμη μεγαλύτερα οφέλη. Αλλά τα ηττημένα μυαλά που εμφιλοχωρούν σε όλους τους πολιτικούς και ιδεολογικούς χώρους, υπονόμευσαν τις διπλωματικές μας επιτυχίες. Ευτυχώς ο λαός μας πραγματοποίησε τα δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και το ένα των Αθηνών και εμπόδισε τα ηττημένα μυαλά να τα παραδώσουν όλα. Άλλωστε γιατί να υποχωρήσουμε μπροστά σε μία χώρα, η οποία μπορεί συντόμως να διασπασθεί μεταξύ Αλβανίας, Βουλγαρίας και Σερβίας;
Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων
Κ.Χ. 15.5.2011
Σαν σήμερα πιάστηκε το 'βαπόρι' του Βασίλη Τσιτσάνη
Στις 7 Ιανουαρίου του 1977 το μότορσιπ «Γκλόρια», φορτωμένο με έντεκα τόνους κατεργασμένου χασίς, συνολικής αξίας 4 δισ. δραχμών, ερχόμενο από την Βηρυτό και με προορισμό της Αμβέρσα ή το Άμστερνταμ, σκάλωσε στην Κορινθία, όπως έγραψε λίγες μέρες αργότερα, ο Βασίλης Τσιτσάνης.
Είναι μια από τις μεγαλύτερες ποσότητες χασίς που είχε κατασχεθεί στα παγκόσμια χρονικά. Τα ρεπορτάζ των εφημερίδων ανέφεραν ότι το «Γκλόρια» ήταν πλευρισμένο στα Ίσθμια και περίμενε εντολές για την πορεία του, όταν βρέθηκαν πάνω του έντεκα τόνοι χασίς σκεπασμένοι με λινάτσες.
Συνελήφθηκαν ο πλοίαρχος και οι ναυτικοί του πλοίου, μεταξύ αυτών και δυο Τούρκοι υπήκοοι, οι οποίοι είχαν κρυφτεί στις καμπίνες. Οι άντρες του λιμενικού τους έριξαν καπνογόνα, αναγκάζοντας τους να ανέβουν στο κατάστρωμα. Βρέθηκαν ακόμη δυο πιστόλια τύπου μπράουνιγκ και πεντακόσιες σφαίρες. Παραλήπτες του φορτίου, σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν Λιβανέζοι υπήκοοι στην Αμβέρσα ή το Άμστερνταμ.
Ήταν προμελετημένη καρφωτή και μιλημένη.
Ασφαλώς ήταν προμελετημένη και καρφωτή δουλειά, αφού, ο πλοίαρχος του «Γκλόρια» Νίκος Ξανθόπουλος, ο «Κάπτεν Νικ», όπως τον αποκαλούσαν, ήταν άνθρωπος της αμερικανικής Υπηρεσίας Δίωξης Ναρκωτικών DEA (Drug Enforcement Administration).
Ο «Κάπτεν Νικ» με τα εκάστοτε καράβια που είχε στην κατοχή του, είχε γυρίσει όλες τις θάλασσες του κόσμου και είχε γνωρίσει τους πάντες γύρω από τα κυκλώματα του εμπορίου ναρκωτικών, από τις χώρες παραγωγής, μέχρι και τον τελευταίο παραλήπτη χοντρέμπορο.
Λαθρέμπορος τσιγάρων στην αρχή της καριέρας του και ο ίδιος, διαφοροποιήθηκε στην πορεία, εξαιτίας του θανάτου ενός αδελφικού του φίλου από υπερβολική δόση μορφίνης. Από τότε ορκίστηκε στην καταπολέμηση των ναρκωτικών.
Αποδέχτηκε την πρόταση της DEA το 1964 και από τότε εισχωρούσε στα κανάλια των ναρκωτικών και έδινε πληροφορίες σχετικά με την διακίνηση.
Μερικές φορές, όπως στην περίπτωση του «Γκλόρια», παραλάμβανε ο ίδιος το εμπόρευμα με το καράβι του, ως μεταφορέας και το παρέδιδε στις λιμενικές αρχές.
Το όλο σκηνικό βεβαίως, που στηνόταν, σε συνεργασία με τα ανώτερα κλιμάκια του υπουργείου της εκάστοτε χώρας, έπρεπε να είναι αληθοφανές, ώστε να μην εκτεθεί ο ίδιος και αποκαλυφθεί η ιδιότητα τους στους ανθρώπους των ναρκωτικών, γεγονός, που θα έθετε σε κίνδυνο τη ζωή του.
Στην περίπτωση του «Γκλόρια» συνέβη το εξής:
Ο «Κάπεν Νικ» βρισκόταν με το καράβι στη Λάρνακα, όταν τον πλησίασε ένας ναυτικός πράκτορας και του πρότεινε μια «μεγάλη» δουλειά – ένα φορτίο από τη Βηρυτό με προορισμό το Ρότερνταμ. Ο «Κάπτεν Νικ» δέχτηκε και τράβηξε με το πλοίο του για Βηρυτό, στο λιμάνι Τζουνίχ.
Εκεί συνάντησε δυο Λιβανέζους εμπόρους και συμφώνησαν για τη μεταφορά του εμπορεύματος, που ήταν 300 σακιά χασίς, 40 κιλά το καθένα (80 πλάκες του μισού κιλού το κάθε τσουβάλι).
Το ποσό για την μεταφορά καθορίστηκε στα 300.000 δολάρια, τα μισά με τη φόρτωση και τα άλλα μισά με την παράδοση στο Ρότενταμ.
Η παραλαβή του εμπορεύματος έγινε έξω από το παραθαλάσσιο χωριό Ιμεΐλ, όπου με βάρκες μεταφέρθηκαν τα τσουβάλια με το χασίς.
Στο μεταξύ, πριν από την παραλαβή, στις 23 Δεκεμβρίου 1976, ο «Κάπτεν Νικ» είχε καλέσει από το ραδιοτηλέφωνο του «Γκλόρια» το Υ.Ε.Ν. στην Ελλάδα και είχε ειδοποιήσει συνθηματικά ότι θα τους φέρει πολλούς τόνους «σοκολάτα» δώρο για τα Χριστούγεννα.
Η διαταγή είχε προχωρήσει, ενώ συμφωνήθηκε ο τρόπος και ο τόπος προσέγγισης. Για να μην εκτεθεί στους λαθρέμπορους, ενημέρωσε ακόμη το Υ.Ε.Ν. ότι θα πλεύσει 10 μίλια νότια της Πύλου και ζήτησε το ελληνικό καταδιωκτικό του λιμενικού να τους προσεγγίσει στο συγκεκριμένο σημείο, τάχα για έναν τυπικό έλεγχο.
Μετά τη φόρτωση του εμπορεύματος, ο «Κάπτεν Νικ» έβαλε πλώρη για την Πύλο, έχοντας πλήρωμα 2 ναύτες, μαζί τους βεβαίως και οι δυο Τούρκοι συνοδοί.
Κατευθυνόμενος προς την Πύλο συνάντησε 11 – 12 μποφόρ πουν τον ανάγκασαν να αλλάξει ρότα. Έτσι τράβηξε προς τη Σίφνο όπου αγκυροβόλησε προσωρινά. Ειδοποίησε εκ νέου το Υ.Ε.Ν. και πήρε εντολές για νέο τόπο συνάντησης, τα Ίσθμια της Κορίνθου.
Το «Γκλόρια» έφτασε στις 7 Ιανουαρίου του 1977 στα Ίσθμια, όπου το περίμενε όλο σχεδόν το λιμενικό σώμα.
Οι δυο Τούρκοι ( τα δυο μεμέτια τα καημένα) οδηγήθηκαν στις φυλακές του Ναυπλίου, ενώ ο «Κάπτεν Νικ» και το πλήρωμα του, μετά τις αρχικές υποτιθέμενες συλλήψεις, δέχτηκαν τα συγχαρητήρια του αρχηγού Υ.Ε.Ν. Παπαδόγγονα.
Το Υπουργείο Οικονομικών όρισε ως αμοιβή για τη μεγάλη επιτυχία 7.800.000 δρχ. Ο «Κάπτεν Νικ» από αυτά πήρε 1.500.000 δρχ., τα υπόλοιπα τα μοιράστηκαν … διάφοροι αξιωματικοί.
Ο Τσιτσάνης την υπόθεση την έκανε τραγούδι, το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία αλλά στην συνέχεια δέχτηκε απαγορεύσεις για την μετάδοση του από τα Δημόσια Μέσα Ενημέρωσης.
Είναι μια από τις μεγαλύτερες ποσότητες χασίς που είχε κατασχεθεί στα παγκόσμια χρονικά. Τα ρεπορτάζ των εφημερίδων ανέφεραν ότι το «Γκλόρια» ήταν πλευρισμένο στα Ίσθμια και περίμενε εντολές για την πορεία του, όταν βρέθηκαν πάνω του έντεκα τόνοι χασίς σκεπασμένοι με λινάτσες.
Συνελήφθηκαν ο πλοίαρχος και οι ναυτικοί του πλοίου, μεταξύ αυτών και δυο Τούρκοι υπήκοοι, οι οποίοι είχαν κρυφτεί στις καμπίνες. Οι άντρες του λιμενικού τους έριξαν καπνογόνα, αναγκάζοντας τους να ανέβουν στο κατάστρωμα. Βρέθηκαν ακόμη δυο πιστόλια τύπου μπράουνιγκ και πεντακόσιες σφαίρες. Παραλήπτες του φορτίου, σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν Λιβανέζοι υπήκοοι στην Αμβέρσα ή το Άμστερνταμ.
Ήταν προμελετημένη καρφωτή και μιλημένη.
Ασφαλώς ήταν προμελετημένη και καρφωτή δουλειά, αφού, ο πλοίαρχος του «Γκλόρια» Νίκος Ξανθόπουλος, ο «Κάπτεν Νικ», όπως τον αποκαλούσαν, ήταν άνθρωπος της αμερικανικής Υπηρεσίας Δίωξης Ναρκωτικών DEA (Drug Enforcement Administration).
Ο «Κάπτεν Νικ» με τα εκάστοτε καράβια που είχε στην κατοχή του, είχε γυρίσει όλες τις θάλασσες του κόσμου και είχε γνωρίσει τους πάντες γύρω από τα κυκλώματα του εμπορίου ναρκωτικών, από τις χώρες παραγωγής, μέχρι και τον τελευταίο παραλήπτη χοντρέμπορο.
Λαθρέμπορος τσιγάρων στην αρχή της καριέρας του και ο ίδιος, διαφοροποιήθηκε στην πορεία, εξαιτίας του θανάτου ενός αδελφικού του φίλου από υπερβολική δόση μορφίνης. Από τότε ορκίστηκε στην καταπολέμηση των ναρκωτικών.
Αποδέχτηκε την πρόταση της DEA το 1964 και από τότε εισχωρούσε στα κανάλια των ναρκωτικών και έδινε πληροφορίες σχετικά με την διακίνηση.
Μερικές φορές, όπως στην περίπτωση του «Γκλόρια», παραλάμβανε ο ίδιος το εμπόρευμα με το καράβι του, ως μεταφορέας και το παρέδιδε στις λιμενικές αρχές.
Το όλο σκηνικό βεβαίως, που στηνόταν, σε συνεργασία με τα ανώτερα κλιμάκια του υπουργείου της εκάστοτε χώρας, έπρεπε να είναι αληθοφανές, ώστε να μην εκτεθεί ο ίδιος και αποκαλυφθεί η ιδιότητα τους στους ανθρώπους των ναρκωτικών, γεγονός, που θα έθετε σε κίνδυνο τη ζωή του.
Στην περίπτωση του «Γκλόρια» συνέβη το εξής:
Ο «Κάπεν Νικ» βρισκόταν με το καράβι στη Λάρνακα, όταν τον πλησίασε ένας ναυτικός πράκτορας και του πρότεινε μια «μεγάλη» δουλειά – ένα φορτίο από τη Βηρυτό με προορισμό το Ρότερνταμ. Ο «Κάπτεν Νικ» δέχτηκε και τράβηξε με το πλοίο του για Βηρυτό, στο λιμάνι Τζουνίχ.
Εκεί συνάντησε δυο Λιβανέζους εμπόρους και συμφώνησαν για τη μεταφορά του εμπορεύματος, που ήταν 300 σακιά χασίς, 40 κιλά το καθένα (80 πλάκες του μισού κιλού το κάθε τσουβάλι).
Το ποσό για την μεταφορά καθορίστηκε στα 300.000 δολάρια, τα μισά με τη φόρτωση και τα άλλα μισά με την παράδοση στο Ρότενταμ.
Η παραλαβή του εμπορεύματος έγινε έξω από το παραθαλάσσιο χωριό Ιμεΐλ, όπου με βάρκες μεταφέρθηκαν τα τσουβάλια με το χασίς.
Στο μεταξύ, πριν από την παραλαβή, στις 23 Δεκεμβρίου 1976, ο «Κάπτεν Νικ» είχε καλέσει από το ραδιοτηλέφωνο του «Γκλόρια» το Υ.Ε.Ν. στην Ελλάδα και είχε ειδοποιήσει συνθηματικά ότι θα τους φέρει πολλούς τόνους «σοκολάτα» δώρο για τα Χριστούγεννα.
Η διαταγή είχε προχωρήσει, ενώ συμφωνήθηκε ο τρόπος και ο τόπος προσέγγισης. Για να μην εκτεθεί στους λαθρέμπορους, ενημέρωσε ακόμη το Υ.Ε.Ν. ότι θα πλεύσει 10 μίλια νότια της Πύλου και ζήτησε το ελληνικό καταδιωκτικό του λιμενικού να τους προσεγγίσει στο συγκεκριμένο σημείο, τάχα για έναν τυπικό έλεγχο.
Μετά τη φόρτωση του εμπορεύματος, ο «Κάπτεν Νικ» έβαλε πλώρη για την Πύλο, έχοντας πλήρωμα 2 ναύτες, μαζί τους βεβαίως και οι δυο Τούρκοι συνοδοί.
Κατευθυνόμενος προς την Πύλο συνάντησε 11 – 12 μποφόρ πουν τον ανάγκασαν να αλλάξει ρότα. Έτσι τράβηξε προς τη Σίφνο όπου αγκυροβόλησε προσωρινά. Ειδοποίησε εκ νέου το Υ.Ε.Ν. και πήρε εντολές για νέο τόπο συνάντησης, τα Ίσθμια της Κορίνθου.
Το «Γκλόρια» έφτασε στις 7 Ιανουαρίου του 1977 στα Ίσθμια, όπου το περίμενε όλο σχεδόν το λιμενικό σώμα.
Οι δυο Τούρκοι ( τα δυο μεμέτια τα καημένα) οδηγήθηκαν στις φυλακές του Ναυπλίου, ενώ ο «Κάπτεν Νικ» και το πλήρωμα του, μετά τις αρχικές υποτιθέμενες συλλήψεις, δέχτηκαν τα συγχαρητήρια του αρχηγού Υ.Ε.Ν. Παπαδόγγονα.
Το Υπουργείο Οικονομικών όρισε ως αμοιβή για τη μεγάλη επιτυχία 7.800.000 δρχ. Ο «Κάπτεν Νικ» από αυτά πήρε 1.500.000 δρχ., τα υπόλοιπα τα μοιράστηκαν … διάφοροι αξιωματικοί.
Ο Τσιτσάνης την υπόθεση την έκανε τραγούδι, το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία αλλά στην συνέχεια δέχτηκε απαγορεύσεις για την μετάδοση του από τα Δημόσια Μέσα Ενημέρωσης.
Πρωτεΐνες κατά του καρκίνου
Ο αναπληρωτής καθηγητής Αριστείδης Ηλιόπουλος.
Μια επαναστατική ανακάλυψη από το τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου Κρήτης γεννάει ελπίδες για τη θεραπεία της επαράτου νόσου
Η ελληνική ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον Αριστείδη Ηλιόπουλο, αναπληρωτή καθηγητή στο τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου Κρήτης και συνεργαζόμενο ερευνητή του Ινστιτούτου Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Ερευνας (ΙΤΕ), αποκάλυψε τον μηχανισμό με τον οποίο μια πρωτεΐνη που φυσιολογικά εκφράζεται σε μικρές ποσότητες στον οργανισμό μπορεί να καταστρέψει καρκινικά κύτταρα.
Η συγκεκριμένη πρωτεΐνη, που ονομάζεται CD154, ρυθμίζει τους ανοσολογικούς μηχανισμούς άμυνας έναντι της καρκινικής αύξησης. Οι μελέτες του έλληνα ερευνητή Αρη Ηλιόπουλου και των συνεργατών του, που δημοσιεύονται στο διεθνές επιστημονικό περιοδικό «Journal of Cell Biology», περιγράφουν μια νέα ιδιότητα της πρωτεΐνης CD154, δηλαδή την ικανότητά της να προσβάλλει απ' ευθείας τα καρκινικά κύτταρα επάγοντας τον θάνατό τους. Αντίθετα, φυσιολογικά κύτταρα δεν επηρεάζονται σε σημαντικό βαθμό και επιβιώνουν.
Η «Κ.Ε.» ζήτησε από τον Αρη Ηλιόπουλο περισσότερες πληροφορίες για την ανακάλυψη.
Ε Κύριε Ηλιόπουλε, πώς φτάσατε στη συγκεκριμένη θεραπευτική μέθοδο με την πρωτεΐνη CD154;
Α Σε μια σειρά πειραμάτων που πραγματοποιήσαμε ανακαλύψαμε πως η πρόσδεση της CD154 σε μόριο της επιφάνειας των καρκινικών κυττάρων ενεργοποιεί ένα ιδιότυπο σηματοδοτικό μονοπάτι αυτοκαταστροφής τους. Κεντρικό ρόλο σε αυτόν τον μηχανισμό παίζει η RIP1, μια ενδοκυττάριος πρωτεΐνη που ρυθμίζει τον κυτταρικό θάνατο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όμως, τα καρκινικά κύτταρα αναπτύσσουν μηχανισμούς ανθεκτικότητας στην κυτταροτοξική δράση του CD154. Η ομάδα μου κατάφερε μέσα από μια πολύπλοκη ερευνητική διαδικασία να αναγνωρίσει μια ομάδα γονιδίων, των ΙΑΡ, ως υπεύθυνων για την ανθεκτικότητα αυτή και έδειξε ότι χημικοί αναστολείς των ΙΑΡ αυξάνουν την κυτταρολυτική δράση της CD154. Η σύνθεση ειδικών φαρμάκων-καταστολέων των ΙΑΡ αποτελεί στόχο και προτεραιότητα πολλών φαρμακευτικών εταιρειών και ερευνητικών οργανισμών με σκοπό την κλινική εφαρμογή τους.
Ε Χρησιμοποιήσατε μια δική σας στρατηγική στο επιστημονικό πεδίο για να υπάρξουν θεραπευτικά αποτελέσματα;
Α Ναι, η χρήση της μοριακής βιολογίας για την κατανόηση των μηχανισμών που διέπουν τον κυτταρικό θάνατο έχει επιφέρει σημαντική πρόοδο στην καταπολέμηση των κακοηθειών του ανθρώπου. Στόχος του ερευνητικού μας έργου είναι η διαμόρφωση μιας θεραπευτικής στρατηγικής που θα προσβάλλει τα καρκινικά κύτταρα σε πολλαπλά επίπεδα, μειώνοντας τον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό τους και την ανθεκτικότητά τους στη χημειοθεραπεία, ενώ παράλληλα θα ενισχύει και τους ανοσολογικούς μηχανισμούς άμυνας του οργανισμού.
Πρόσφατα η ερευνητική ομάδα μας, σε συνεργασία με επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Ουψάλας στη Σουηδία, χρησιμοποίησε τον ιό του κοινού κρυολογήματος που έχει τροποποιηθεί στο εργαστήριο ώστε αφ' ενός να είναι ακίνδυνος για τον ασθενή και αφ' ετέρου να φέρει το γονίδιο για την πρωτεΐνη CD154. Ετσι ο ιός αυτός δρα ως «δούρειος ίππος», που μπορεί να εισχωρήσει στο κύτταρο και να παραγάγει μεγάλες ποσότητες CD154. Πρόκειται για μια μέθοδο που, σε συνδυασμό με αναστολείς των ΙΑΡ, αναμένεται να οδηγήσει στην πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση των κακοηθειών στον άνθρωπο.
Η ελληνική ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον Αριστείδη Ηλιόπουλο, αναπληρωτή καθηγητή στο τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου Κρήτης και συνεργαζόμενο ερευνητή του Ινστιτούτου Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Ερευνας (ΙΤΕ), αποκάλυψε τον μηχανισμό με τον οποίο μια πρωτεΐνη που φυσιολογικά εκφράζεται σε μικρές ποσότητες στον οργανισμό μπορεί να καταστρέψει καρκινικά κύτταρα.
Η συγκεκριμένη πρωτεΐνη, που ονομάζεται CD154, ρυθμίζει τους ανοσολογικούς μηχανισμούς άμυνας έναντι της καρκινικής αύξησης. Οι μελέτες του έλληνα ερευνητή Αρη Ηλιόπουλου και των συνεργατών του, που δημοσιεύονται στο διεθνές επιστημονικό περιοδικό «Journal of Cell Biology», περιγράφουν μια νέα ιδιότητα της πρωτεΐνης CD154, δηλαδή την ικανότητά της να προσβάλλει απ' ευθείας τα καρκινικά κύτταρα επάγοντας τον θάνατό τους. Αντίθετα, φυσιολογικά κύτταρα δεν επηρεάζονται σε σημαντικό βαθμό και επιβιώνουν.
Η «Κ.Ε.» ζήτησε από τον Αρη Ηλιόπουλο περισσότερες πληροφορίες για την ανακάλυψη.
Ε Κύριε Ηλιόπουλε, πώς φτάσατε στη συγκεκριμένη θεραπευτική μέθοδο με την πρωτεΐνη CD154;
Α Σε μια σειρά πειραμάτων που πραγματοποιήσαμε ανακαλύψαμε πως η πρόσδεση της CD154 σε μόριο της επιφάνειας των καρκινικών κυττάρων ενεργοποιεί ένα ιδιότυπο σηματοδοτικό μονοπάτι αυτοκαταστροφής τους. Κεντρικό ρόλο σε αυτόν τον μηχανισμό παίζει η RIP1, μια ενδοκυττάριος πρωτεΐνη που ρυθμίζει τον κυτταρικό θάνατο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όμως, τα καρκινικά κύτταρα αναπτύσσουν μηχανισμούς ανθεκτικότητας στην κυτταροτοξική δράση του CD154. Η ομάδα μου κατάφερε μέσα από μια πολύπλοκη ερευνητική διαδικασία να αναγνωρίσει μια ομάδα γονιδίων, των ΙΑΡ, ως υπεύθυνων για την ανθεκτικότητα αυτή και έδειξε ότι χημικοί αναστολείς των ΙΑΡ αυξάνουν την κυτταρολυτική δράση της CD154. Η σύνθεση ειδικών φαρμάκων-καταστολέων των ΙΑΡ αποτελεί στόχο και προτεραιότητα πολλών φαρμακευτικών εταιρειών και ερευνητικών οργανισμών με σκοπό την κλινική εφαρμογή τους.
Ε Χρησιμοποιήσατε μια δική σας στρατηγική στο επιστημονικό πεδίο για να υπάρξουν θεραπευτικά αποτελέσματα;
Α Ναι, η χρήση της μοριακής βιολογίας για την κατανόηση των μηχανισμών που διέπουν τον κυτταρικό θάνατο έχει επιφέρει σημαντική πρόοδο στην καταπολέμηση των κακοηθειών του ανθρώπου. Στόχος του ερευνητικού μας έργου είναι η διαμόρφωση μιας θεραπευτικής στρατηγικής που θα προσβάλλει τα καρκινικά κύτταρα σε πολλαπλά επίπεδα, μειώνοντας τον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό τους και την ανθεκτικότητά τους στη χημειοθεραπεία, ενώ παράλληλα θα ενισχύει και τους ανοσολογικούς μηχανισμούς άμυνας του οργανισμού.
Πρόσφατα η ερευνητική ομάδα μας, σε συνεργασία με επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Ουψάλας στη Σουηδία, χρησιμοποίησε τον ιό του κοινού κρυολογήματος που έχει τροποποιηθεί στο εργαστήριο ώστε αφ' ενός να είναι ακίνδυνος για τον ασθενή και αφ' ετέρου να φέρει το γονίδιο για την πρωτεΐνη CD154. Ετσι ο ιός αυτός δρα ως «δούρειος ίππος», που μπορεί να εισχωρήσει στο κύτταρο και να παραγάγει μεγάλες ποσότητες CD154. Πρόκειται για μια μέθοδο που, σε συνδυασμό με αναστολείς των ΙΑΡ, αναμένεται να οδηγήσει στην πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση των κακοηθειών στον άνθρωπο.
